شاید درست نباشد اگر بگوییم آیپد در پنج سال اول عمرش، یک آیفون (یا آیپاد تاچ) با یک صفحه‌نمایش خیلی بزرگ بود که برای مصرف محتوا در حالت لمیده طراحی شده بود. به هر حال، اولین آیپد با یک وسیله جانبی برای بهره‌وری به نام داک کیبورد عرضه شد.

اما ده سال پیش، اپل جدی‌تر شد. اولین آیپد پرو را عرضه کرد و یک گفتگوی ده‌ساله را آغاز کرد درباره اینکه آیا آیپد می‌تواند برای کار استفاده شود و حتی اینکه آیا اصلا یک کامپیوتر هست یا نه.

امروزه، آیپد پرو M5 و iPadOS 26 بسیاری از مسائل قدیمی را حل کرده‌اند. اما این یک سفر طولانی و عجیب از روز “Hey Siri” در سان فرانسیسکو تا به امروز بوده است.

یک صفحه‌نمایش بزرگ و لوازم جانبی

آنچه که آیپد پرو اصلی را متمایز می‌کرد، اندازه و مجموعه لوازم جانبی آن بود. اگرچه اپل بعدها یک مدل کوچکتر را نیز اضافه کرد، اما اولین آیپد پرو دارای یک صفحه‌نمایش 12.9 اینچی بود که فضای بیشتری نسبت به هر دستگاه iOS دیگری ارائه می‌داد.

با این همه فضا چه کاری می‌توانید انجام دهید؟ کمی قبل از عرضه آیپد پرو، اپل iOS 9 را عرضه کرد که برای اولین بار قابلیت چندوظیفگی آیپد را در قالب Slide Over و Split View اضافه کرد. بله، یک دهه طول کشید تا اپل این رویکرد را به طور کامل کنار بگذارد و با iPadOS 26 دوباره شروع کند، اما امکان اجرای همزمان دو برنامه آیپد روی آن صفحه‌نمایش بزرگ، یک اتفاق مهم بود.

کار دیگری که می‌توانید با یک آیپد بزرگتر از همیشه انجام دهید، اتصال یک کیبورد به آن است، بنابراین اپل Smart Keyboard را در کنار آیپد پرو معرفی کرد. با استانداردهای امروزی، این کیبورد ابتدایی بود – یک قاب ضخیم چند لایه با کلیدهای غشایی و بدون ترک‌پد. در واقع، در آن زمان، من فکر می‌کردم که بهتر است فقط از یک قاب و یک کیبورد بلوتوث استفاده کنید وقتی می‌خواهید با آیپد تایپ کنید!

اما مهم‌ترین چیز در مورد Smart Keyboard این بود که وجود داشت. وجود آن به این معنی بود که اپل احساس می‌کرد حمل یک کیبورد و استفاده از آیپد به عنوان یک لپ‌تاپ تقریبا کامل، یک کاربرد تایید شده است. این موضوع اهمیت داشت.

یکی دیگر از لوازم جانبی آیپد پرو که ده سال پیش معرفی شد، Apple Pencil بود. بله، امروزه به راحتی می‌توان به آن مدل اصلی (با دوشاخه لایتنینگ پنهان شده در زیر یک درپوش!) نگاه کرد و به این فکر کرد که چقدر پیشرفت کرده‌ایم. اما Apple Pencil یک تحول بزرگ بود. سال‌ها بود که هنرمندان به آیپد به عنوان راهی برای رهایی از تبلت‌های گرافیکی PC و کار در هر مکان و هر زمان جذب شده بودند. این امر منجر به یک صنعت کوچک از قلم‌هایی شد که سعی می‌کردند حسگر لمسی انگشت آیپد را تقلید کنند. آنها تا حدی کار می‌کردند، اما واضح بود که این کاربردی نیست که اپل آن را تایید کند.

 

Thiago Trevisan/Foundry

Apple Pencil همه چیز را تغییر داد. این امکان را برای اولین بار فراهم کرد که ورودی دقیقی با تأخیر کم روی آیپد داشته باشید. نه تنها تمام هنرمندانی که برای کار با آیپد تلاش کرده بودند، با محصولی که فقط برای آنها طراحی شده بود پاداش گرفتند، بلکه نشان داد که اپل *می‌خواهد* از آیپد به عنوان یک ابزار حرفه‌ای برای کسانی که از طریق نگه داشتن یک مداد (یا معادل آن) امرار معاش می‌کنند استفاده شود.

من کسی هستم که از نوشتن با دست متنفرم، اما Apple Pencil حتی نحوه کار من را نیز تغییر داد. دلیلش این است که Pencil فقط از طراحی پشتیبانی نمی‌کرد، بلکه (پس از چند به‌روزرسانی نرم‌افزاری) از هدایت کل رابط کاربری آیپد نیز پشتیبانی می‌کرد. من متوجه شدم که *عاشق* استفاده از Apple Pencil برای ویرایش پادکست‌ها هستم. استفاده از برنامه‌های متفکرانه آیپد مانند Ferrite Recording Studio حتی یک متنفر سرسخت قلم را مانند من به یک مؤمن واقعی تبدیل کرد. Apple Pencil یک راه عالی برای هدایت انواع برنامه‌ها است. هیچ چیز مشابه آن در هیچ‌یک از پلتفرم‌های دیگر اپل وجود ندارد – و همه اینها با آیپد پرو شروع شد.

اندازه‌ها و تغییرات جدید

در طول سال‌ها، آیپد پرو و لوازم جانبی آن از جنبه‌های مختلفی تکامل یافته‌اند. در پنج سال گذشته، Magic Keyboard نه تنها یک کیبورد، بلکه پشتیبانی کامل از اشاره‌گر ماوس را برای کاربران آیپد فراهم کرده است. (حتی به سختی می‌توان جنگ‌های ماوس را به یاد آورد، اما زمانی بود که گفتن اینکه یک دستگاه اشاره‌گر ممکن است روی آیپد مفید باشد، بحث‌برانگیز بود!) Apple Pencil نیز بهتر شده است، با شارژ مغناطیسی روی دستگاه و دقت بهبود یافته.

و خود آیپد پرو هرگز تا این حد چشمگیر نبوده است. از سپیده‌دم دوران سیلیکون اپل در پنج سال پیش، این دستگاه توسط همان تراشه‌هایی که در مک‌ها یافت می‌شوند، تغذیه شده است. (می‌توانید استدلال کنید که دو تراشه ویژه آیپد پرو، A12X و A12Z، بستر آزمایشی برای سری M بودند.) در این مرحله، هیچ تفاوت عملکردی بین یک MacBook Air و یک آیپد پرو وجود ندارد، زیرا آنها معمولاً از تراشه‌های یکسانی استفاده می‌کنند. و نمایشگر تاندم OLED آیپد پرو که در سال 1403 با مدل M4 معرفی شد، به طور قانونی بهترین نمایشگر در بین هر آیپد، مک یا آیفون است.

بزرگترین تغییری که در آیپد پرو در طول دهه گذشته رخ داده است، احتمالاً جایگاه آن در خط تولید آیپد بوده است. آیپد پرو اصلی با قیمت 799 دلار شروع شد – گران قیمت! آیپد پرو بزرگ امروزی با قیمت 1299 دلار شروع می‌شود… اما گزینه دیگری نیز وجود دارد.

آیپد ایر اکنون اساساً همان چیزی است که آیپد پرو قبلاً بود. (مدل بزرگ حتی با همان قیمت 799 دلار شروع می‌شود.) آیپد ایر از Apple Pencil Pro و Magic Keyboard پشتیبانی می‌کند و ارزش بسیار خوبی را ارائه می‌دهد… فقط بدون آن نمایشگر OLED با ProMotion، Face ID و چند ویژگی خوب دیگر.

 

Britta O’Boyle

در یک دهه، خط تولید آیپد به نقطه‌ای رسیده است که آیپد ایر می‌تواند مجموعه‌ای از ویژگی‌هایی را که در آیپد پرو عرضه شده‌اند، در یک آیپد “اصلی” با قیمت پایین‌تر داشته باشد. در همین حال، خود آیپد پرو به اوج خود رسیده است، با پردازنده‌های پیشرفته و یک نمایشگر فوق‌العاده خوب، ناگفته نماند که باریک‌ترین بدنه را در بین تمام دستگاه‌های اپل دارد.

هیچ‌کس نمی‌داند آیپد پرو بعدی به کجا خواهد رفت، اما نمی‌توان انکار کرد که این دستگاه درک ما از توانایی‌های آیپد را تغییر داده است. و به لطف ارتقاءهای متعدد چندوظیفگی در iPadOS 26، به نظر می‌رسد که نرم‌افزار آیپد نیز تمام امکاناتی را که یک آیپد پرو ارائه می‌دهد، پذیرفته است.

به نظر من کمی طول کشید. اما پس از یک دهه، به نظر می‌رسد که آیپد پرو M5 امروزی در حال تحقق سرنوشت مدل اصلی است.